210330 Jared TalentAustralijczyk Jared Tallent jest jedną z najważniejszych osobistości spacerujących w ciągu ostatnich piętnastu lat bez sportu. Nie zdobędzie jednak szlachetnego metalu na czwartych Igrzyskach Olimpijskich z rzędu. Postanowił zakończyć karierę w wieku XNUMX lat z powodu kontuzji.

Talent zadebiutował na arenie międzynarodowej na Mistrzostwach Świata U-17 w Debreczynie na Węgrzech w 2001 roku. Siedem lat później został pierwszym australijskim sportowcem, który zdobył dwa medale na jednej olimpiadzie. Na Igrzyskach w Pekinie w 2008 r. przebiegł 20 kilometrów po brąz na torze i zdobył srebro w wieku 3 lat. Cztery lata później został nawet mistrzem olimpijskim, kiedy triumfował w Londynie z wciąż aktualnym rekordem olimpijskim 36:53:XNUMX, co jest również wartością jego osobistego maksimum. Po dwudziestce był siódmy. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro w wieku XNUMX lat nie wystarczył mu, by wygrać zwycięskiego Słowaka Mateja Tótha i odebrać srebro Brazylii.

Zabłysnął także na mistrzostwach świata, gdzie trzy razy z rzędu zdobył srebrny medal, na Mistrzostwach Świata 2011 w Daegu, 2013 w Moskwie i 2015 w Pekinie. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo świata w chodzeniu w 2012 i 2016 roku, a w sezonie 2010 został mistrzem Wspólnoty Narodów w New Delhi. Czterokrotnie wygrywał Igrzyska Oceanii i siedmiokrotnie Mistrzostwa Kraju. Na 20-kilometrowym torze pasażer ma 1:19:15. „Jestem dumny z tego, co osiągnąłem w lekkiej atletyce. Nigdy nie marzyłem o zdobyciu medali na olimpiadzie, kiedy zacząłem chodzić, a zdobycie ich na trzech olimpiadach z rzędu to coś, czego nigdy nie zapomnę.” dał się usłyszeć.

W najbliższych tygodniach chciał starać się o udział w swoich czwartych igrzyskach olimpijskich. Jednak kontuzja mięśnia uniemożliwiła mu to. „Planowałem zrobić z Tokio moją łabędzią piosenkę, ale od dłuższego czasu dokuczała mi kontuzja ścięgna podkolanowego, co uniemożliwia mi start w mistrzostwach Australii, które mogą być ostatnią szansą na zakwalifikowanie się do igrzysk. Tak więc z mieszanymi emocjami ogłaszam moją sportową emeryturę ”. określone w oficjalnym oświadczeniu.

Nie zapomniał też podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do jego udanej kariery. „Dzięki lekkoatletyce zyskałem wiele cennych przyjaźni i jestem za nie wdzięczny. Chciałbym podziękować mojej rodzinie i przyjaciołom za wsparcie, a także trenerom Darilowi ​​Bigginowi, Brentowi Vallance i Adamowi Didykowi, którzy prowadzili mnie przez całą moją karierę. Wielkie podziękowania również dla profesor Louise Burke z Australijskiego Instytutu Sportu. Wiele ze swojego sukcesu osiągnąłem dzięki wiedzy, którą się ze mną podzieliła. Bez tego zespołu nie byłbym w stanie tego zrobić ”. dodany.